Net dat stapje extra voor gelijke kansen
Op de scholen van Michael Vader (directeur De Wegwijzer en De Waaier) en Sylvia Balvers (schoolleider De Stek) is de vrijwillige ouderbijdrage afgeschaft. Het is een van de vele manieren waarop kinderen én ouders een steuntje in de rug krijgen.
‘Wij willen dat elk kind kan bijdragen aan de wereld,’ zegt Michael. ‘Dat elk kind zichzelf kan ontplooien. En wij zien het als onze taak om alle kinderen daar dezelfde kansen voor te bieden.’
Michael verwoordt hier de belofte van SaKS aan het kind, waar ook Sylvia zich helemaal in kan vinden. ‘Het bevorderen van kansengelijkheid is essentieel,’ zegt ze. ‘Het is aan ons om ervoor te zorgen dat alle leerlingen, ongeacht hun achtergrond, dezelfde kansen krijgen om hun talenten te ontwikkelen.’
Kansengelijkheid was de belangrijkste reden voor De Wegwijzer om de vrijwillige ouderbijdrage af te schaffen. Michael: ‘Want wie zijn wij om geld te vragen van ouders die niet eens hun kinderen naar een sport kunnen sturen?’
De Stek volgde toen dit voorbeeld. ‘Onze populatie is heel divers,’ zegt Sylvia. ‘Niet alleen qua cultuur, maar ook qua financiële situatie. Er zijn bijvoorbeeld ouders met een AlkmaarPas, maar ook ouders die daar net niet voor in aanmerking komen. Door die bijdrage af te schaffen, helpen we iedereen.’
Hulp van specialisten
Sylvia is ook erg te spreken over de twee brugfunctionarissen. ‘Die ondersteunen ouders op allerlei manieren. Bijvoorbeeld bij het aanvragen van subsidie voor zwemles of sport. Zij helpen ouders de juiste route te bewandelen bij grote hulpvragen. De brugfunctionaris is niet gekoppeld aan een instantie, maar aan de school. Het contact is dus heel laagdrempelig. We merken dat ouders dit vertrouwen geeft om actie te ondernemen. En dat heeft weer positieve gevolgen voor de thuissituatie van een kind.’
Volgens Michael zou kansengelijkheid een basishouding moeten zijn. ‘Als ouders hun kind bij ons aanmelden, is ons antwoord in principe altijd ja. Dat is echt iets anders dan wanneer je zegt: ja, maar alleen als we de juiste ondersteuning kunnen bieden, of alleen als we een plekje hebben. Je moet de intentie hebben om een oplossing te vinden.’
Om alle kinderen passend te begeleiden zijn er op de scholen veel specialisten actief. Van onderwijsassistenten tot jongerenwerkers en sociaal-cultureel werkers. Michael: ‘Ons team is trouwens ook heel divers, zowel in leeftijd als achtergrond. Van Nederlands en Turks tot Oekraïens en Irakees. Daardoor kunnen de kinderen zich met hen identificeren. Dat klinkt simpel, maar is van wezenlijk belang.’
‘Van sport tot cultuur. Zo krijgen alle kinderen de kans om hun talenten te leren kennen.'
Aandacht en respect voor verschillen
De Stek en De Wegwijzer werken veel samen. Met elkaar én met andere partijen. Michael: ‘Zo organiseren wij jaarlijks een iftar tijdens de Ramadan, oftewel een avondmaal om het vasten te doorbreken. Naast zo’n 350 buurtbewoners is ook de politie vertegenwoordigd. En de burgemeester, of iemand anders uit de politiek. Centrum Jeugd en Gezin, buurthuizen. Het is een manier om bruggen te slaan.’
Sylvia: ‘Naast de viering van christelijke feesten, zoals Pasen en Kerst, besteden wij in de bovenbouw aandacht aan het Suikerfeest. Zo tonen we onze waardering voor diversiteit. We laten zien dat iedereen ertoe doet, dat iedereen er mag zijn. Doordat we de verschillende culturele en sociaaleconomische achtergronden erkennen en waarderen, voelen de kinderen zich begrepen en gezien. Dit komt hun zelfvertrouwen en uiteindelijk ook hun leerprestaties ten goede. Ook stimuleren we de kinderen op deze manier om hun plek in de maatschappij te vinden.’
Rijk aanbod tijdens en na school
De Stek heeft een rijk aanbod buiten school, vertelt Sylvia. ‘Van sport tot cultuur. Zo krijgen alle kinderen de kans om hun talenten te leren kennen. Daarnaast hebben we een schoolplein met veel groen, waar iedereen naartoe kan om plezier te maken. Waar iedereen zich veilig kan voelen. Ook is koken met kinderen en ouders heel populair. Waarbij steeds een andere cultuur centraal staat. Verder is er gedurende hun schoolcarrière voor alle kinderen een moment waarop ze schaatsen, zwemmen en fietsen ontdekken. Want niet iedereen leert dat thuis.’
Michael: ‘Wij bieden activiteiten aan zoals klimmen, schaken en dansen. Altijd gekoppeld aan het onderwijs. Voor ouders bieden we gratis taallessen onder schooltijd. Dat noemen we De Wegwijzeracademie, die draait op vrijwilligers. Op dit soort initiatieven komen mooie reacties. Een ouder vertelde dat De Wegwijzer haar enorm had geholpen om een sociaal netwerk op te bouwen, om als persoon te groeien en zelfs om een baan te vinden. Nou, dat is wat we willen!’
Het is niet alleen belangrijk om te investeren in de kinderen en de omgeving, maar ook in de ouders, legt hij uit. ‘Bijvoorbeeld in hun taal, werk of netwerk. Wanneer ouders volop kunnen deelnemen aan de samenleving, zal dit ook zijn uitwerking hebben op de kinderen. Ook zo dragen we dus bij aan gelijke kansen.’
Ambitietafel Kansengelijkheid
Waar Michael ook trots op is, is de Ambitietafel Kansengelijkheid. ‘Dat is een samenwerking met de gemeente Alkmaar, meerdere middelbare scholen en Zaffier, de uitvoeringsinstantie armoedebestrijding. De slogan luidt: gelijke kansen vragen om ongelijke investeringen. Dat zit zo. Stel je een groep kinderen voor die allemaal een appel willen plukken. Niet alle kinderen zijn even groot. Dus heeft elk kind een ander plateau nodig om bij de appelboom te komen. Dát is het idee van die ongelijke investeringen. Op 3 april komen we samen om hier oplossingen voor te bedenken.’
Onderwerp van gesprek is bijvoorbeeld armoede. ‘Omdat dit kansenongelijkheid juist vergroot. Een ander belangrijk thema is sociaal en cultureel kapitaal. Oftewel de contacten, relaties of andere hulpbronnen die je nodig hebt om verder te komen in het leven – en die sommige ouders missen. Alle deelnemers aan de Ambitietafel willen hier iets aan doen. Op 3 april gaan we elkaar inspireren en motiveren om – ieder op zijn eigen werkplek – die kansen weer gelijk te trekken.’
