Even voorstellen!
De Gemeenschappelijke Medezeggenschaps Raad van SaKS
Het afgelopen jaar is de GMR enorm veranderd. Hoog tijd om wat leden te introduceren. We vroegen ouder Martijn Voorhout en leerkrachten Sabine Roodzant en Rixte Adrichem – alle drie enthousiast lid – wat de GMR zo belangrijk maakt. (En zo leuk!)
Laten we bij het begin beginnen. Wat is de GMR precies?
Sabine: ‘Naast de medezeggenschapsraad op elke school is er ook een raad voor alle SaKS-scholen samen. Dat zijn wij. Wij denken mee met het bestuur. We proberen draagvlak te creëren onder ouders en leerkrachten. Maar we kraken ook zeker weleens een kritische noot. Als het bestuur iets wil veranderen bijvoorbeeld. Of waaraan geld wordt uitgegeven.’
Waarom zijn jullie anderhalf jaar geleden een veranderingsproces ingegaan?
Sabine: ‘De GMR had eerst 24 leden. We waren een log orgaan. Mensen zaten erbij omdat het moest, het stond als taak in hun cao. Toen hebben we besloten dat het anders moest. We wilden alleen leden hebben die er echt voor wilden gaan. Uit eigen motivatie en interesse. Mensen die zich verbonden voelen met SaKS en die iets willen betekenen.’
Rixte: ‘En nu zijn we met we z’n tienen.’
Martijn: ‘Vijf leerkrachten en vijf ouders.’
“Het is gaaf om iets voor de organisatie te kunnen betekenen. Meepraten, meedenken en meebeslissen.”
Wat was de reden dat jullie zelf lid van de GMR werden?
Rixte: ‘Eerst zat ik in de MR van de Burijn. Daar ben ik intern begeleider en één dag per week leerkracht. Het was een manier om kennis te maken met mijn nieuwe school. Maar ik wilde nóg dichter bij het bestuur komen. Zo kwam ik bij de GMR terecht. Mijn eerste sessie was meteen het begin van het veranderingsproces, dus ik viel met mijn neus in de boter.’
Sabine: ‘Ik ben lid geworden omdat beslissingen bij ons op school al waren besproken en doorgedrukt nog voordat het team ervan afwist. Ik wilde dichter bij de informatiebron zitten. En ik vond het meteen interessant. Het is gaaf om iets voor de organisatie te kunnen betekenen. Meepraten, meedenken en meebeslissen.’
Martijn: ‘Ik zat in de oudergeleding van ’t Baeken. Per school mocht er een ouder in de GMR, en dat leek mij wel interessant. Gaandeweg werd het alleen maar boeiender, zeker door die transitie. We zijn proactief geworden, in plaats van reactief.’
Ja, vertel eens wat meer over die verandering.
Rixte: ‘We zijn echt vanaf het fundament begonnen. We vroegen elkaar: waar ligt jouw passie, jouw talent? Wat kun jij aan de GMR toevoegen? Dat ging best diep. En met zo’n kleine groep word je vanzelf ook praktisch. Inmiddels hebben we een brondocument opgesteld waarin heel duidelijk staat wat we willen. Ik word daar heel enthousiast van.’
Waar willen jullie heen, als GMR?
Martijn: ‘We willen een spreekbuis zijn, van ouders en leerkrachten naar het bestuur.’
Rixte: ‘Het bestuur moet ons weten te vinden, en andersom. Zodat we voortdurend kunnen samenwerken.’
Sabine: ‘En bij het maken van beleid willen we meegenomen worden vanaf het begin, in plaats van achteraf. We zijn dus een soort sparringpartner voor het bestuur.’
Wat kan nog beter?
Sabine: ‘We zijn nog niet zichtbaar genoeg. Sommige scholen dachten zelfs dat de GMR was opgeheven. Nou, niet dus! We zijn alleen vernieuwd.’
Rixte: ‘Daarom zijn we ook bij scholen op bezoek gegaan. Zo hopen we de drempel te verlagen om mee te denken. Het zaadje is dus geplant, nu moeten we het blijven voeden.’
“Soms is het voor scholen al lastig om genoeg auto’s te regelen voor een uitje. Ouders werken vaker, hebben meer aan hun hoofd dan vroeger.”
En hoe is de zichtbaarheid onder ouders?
Martijn: ‘Ook daarin hebben we nog een slag te slaan. We willen de betrokkenheid onder ouders vergroten. Soms is het voor scholen al lastig om genoeg auto’s te regelen voor een uitje. Ouders werken vaker, hebben meer aan hun hoofd dan vroeger.’
Sabine: ‘Gelukkig krijgen ze allemaal het SaKS-magazine. We hopen natuurlijk dat we ze met dit interview ook een beetje enthousiast kunnen maken.’
Rixte: ‘Maar het zou al hartstikke fijn zijn als ouders de MR van de school van hun kind weten te vinden. Dan komen vragen uiteindelijk ook bij ons terecht.’
Martijn: ‘Ja, dat denk ik ook. Idealiter zouden we van elke school één afvaardiging willen hebben: in totaal zeven ouders en zeven leerkrachten. Het is geen doel op zich om te groeien, maar mocht er interesse zijn, dan zullen we dat zeker niet afwijzen.’
Je moet alleen wel écht willen, toch?
Sabine: ‘Zeker. Het afgelopen jaar kwamen we zes, zeven avonden samen. Soms twee uur lang. Dat kun je alleen doen als je intrinsiek gemotiveerd bent.’
Martijn: ‘En je moet weleens een beleidsdocument lezen. Maar daar leer je zelf ook van. Je kan de GMR sowieso zien als een manier om jezelf te ontwikkelen. Als je van origine bijvoorbeeld wat minder extravert bent, dan kun je jezelf hier trainen. Want er wordt van je verwacht dat je je mening geeft.’
Sabine: ‘Je kunt dan overigens zelf nog kiezen waar je je aandacht op wil richten. Financiën, HR, onderwijs-inhoudelijke stukken... Het ligt er maar net aan waar je interesse ligt. Maar uiteindelijk doen we het natuurlijk allemaal voor één ding: goed onderwijs voor het kind.’
Heb je een vraag aan de GMR, dit kan via gmr@saks.nl
