SaKS-scholen deden goede dingen in die gekke tijd
Kinderen volgden thuisonderwijs. Wie had dat gedacht? Scholen vingen kleine groepen op en gaven op afstand les. Ouders waren thuis flink in de weer en niemand wistt hoe lang deze situatie zou blijven. Het was een verandering waar iedereen mee moest omgaan. Of we dat nu wilden of niet. Maar er gebeurden veel goede dingen! En over die goede dingen willen we het hebben. De SaKS-scholen gingen voortvarend te werk, sloegen de handen ineen met ouders, kinderen en anderen en namen hun verantwoordelijkheid. Bestuurder Helma van der Hoorn is trots.
“Het is bijzonder om te zien hoe rustig en positief de scholen bleven. Alle kinderen waren in beeld en er was goed contact met de gezinnen. Digitaal werken heeft een enorme vlucht genomen en leerkrachten dachten in mogelijkheden. Samen met ouders. De oplossingen die ik zag, zijn divers, op maat en ontzettend creatief. Dat deden de scholen op eigen initiatief. Word ik heel blij van.”
Meebewegen
“De afgelopen jaren hebben we met de SaKS-scholen onderzocht hoe het onderwijs anders kan en veel ingezet op het anders organiseren van het onderwijs. Vanuit visie. Omdat we vonden dat het nodig was. Dat zag je terug: een situatie als deze hadden we nog niet eerder meegemaakt. Juist in deze tijd plukken we de vruchten van de koers waar we al langer op inzetten. Eigenaarschap, samenwerken en talenten ontwikkelen. Hoewel het samenwerken op afstand gebeurde, gebeurde het misschien wel meer dan ooit. Ook zagen we dat het eigenaarschap binnen de SaKS scholen inmiddels goed is ontwikkeld, want alle scholen en leerkrachten kozen zélf hoe zij invulling gaven aan deze verandering en zetten daarbij hun talenten in. Er was veel variatie, met als gemene deler dat alle leerkrachten het onderwijs aan de leerlingen ook nu, juíst nu, zoveel mogelijk op maat en betekenisvol voor het kind aanboden. Uiteraard gebeurde dit alles binnen de beperkte mogelijkheden en liepen we daarbij ook tegen lastige grenzen aan, maar we zijn in staat gebleken om mee te bewegen en gaandeweg te leren, bij te sturen en te handelen.
“Dat de scholen het, elk op hun eigen manier, zo goed en snel doen, doet me echt goed. We zijn er sterker uitgekomen.”
Vertrouwen
“Het is zo’n gekke tijd dat het lastig is om uitspraken te doen over de toekomst. De scholen waren gesloten om de rust in het land te bewaren. Hierdoor kwamen thuissituaties onder druk te staan, vrijwel overal. In mindere of heftigere mate. Gelukkig speelden de kinderen nog wel buiten en konden sommigen op de scholen terecht. Daarin volgden onze scholen de landelijke regels en deden ze er alles aan om kinderen en ouders vertrouwen te geven. Ik zag dat directeuren en leerkrachten ervoor zorgden dat alle kinderen in beeld waren. Naast het bieden van onderwijs op afstand boden ze ondersteuning, bijvoorbeeld door uit te leggen hoe je een lesdag thuis kunt plannen en hoe online leren werkt. Ouders die een cruciaal beroep hebben, konden hun kinderen naar school brengen, een hele dag, of een gedeelte daarvan.
Leren van de crisis
“Deze periode was nieuw, anders en soms niet gemakkelijk. Dan is het des te belangrijker om met elkaar de goede dingen te blijven doen. We kunnen enorm veel leren van deze tijd. Mogelijk is dit niet het laatste virus of de laatste crisis die we met elkaar meemaken. Dan wordt er opnieuw een beroep gedaan op ons meebewegend vermogen en onze talenten. En vooral: doen we dan opnieuw een beroep op elkaar. Mijn hoop is dat we na deze periode intensiever blijven samenwerken en dat we wat we geleerd hebben in deze periode mee kunnen nemen naar de toekomst. Onderwijs zal nooit meer hetzelfde zijn. It takes a village to raise a child. En er zijn zoveel manieren om ervoor te zorgen dat kinderen worden wie ze zijn. Laten we dat vasthouden met elkaar!”